ΜΙΑ ΛΙΜΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΚΡΙΝΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Η λιγνιτοφόρα λεκάνη των Καλαβρύτων έχει έκταση περίπου 100 τ.χλμ., επίμηκες σχήμα με μήκος μεγαλύτερου άξονα 21 χλμ. Στην περιοχή του Παλαιοχωρίου εντοπίζονται στρώματα που ανήκουν στα λιγνιτοφόρα ιζημάτα της λεκάνης των Καλαβρύτων. Η πρώτες προσπάθειες εκμετάλλευσης των λιγνιτικών κοιτασμάτων της λεκάνης Καλαβρύτων έγιναν το 1918-20. Λίγο πριν τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο άρχισε η υπόγεια εκμετάλλευση με την διάνοιξη μικρών στοών κυρίως στο λιγνιτωρυχείο Παλαιοχωρίου (1933) η οποία εντατικοποιήθηκε κατά την περίοδο της κατοχής από τους Ιταλούς. Για πολλά χρόνια η εξόρυξη του λιγνίτη, είχε τεράστια σημασία για την οικονομία και τη ζωή των Καλαβρύτων. Ο λιγνίτης χρησιμοποιούταν στην καθημερινότητα για μαγείρεμα, θέρμανση κ.α. Μάλιστα για τους κατοίκους της περιοχής ο λιγνίτης ήταν γνωστός ως «έβελος».
Γεωποικιλότητα
Πριν από 5-1.8 εκ. χρόνια η περιοχή των Καλαβρύτων διέθετε ήδη ένα έντονο ανάγλυφο με ασβεστολιθικούς λόφους. Ανάμεσα στους λόφους αυτούς, σχηματίζονταν λίμνες και έλη που περιβάλλονταν από πλούσια δάση γυμνόσπερμων φυτών, παρόχθια βλάστηση και ανθοφόρα φυτά που ευνοούνταν από το δροσερό εύκρατο κλίμα της εποχής του Πλειοκαίνου. Η φυτική ύλη μετά τον «θάνατο» της θάφτηκε. Αυτό σε συνδυασμό με την έλλειψη οξυγόνου οδήγησε στη δημιουργία τύρφης (οργανική ύλη σε μερική αποσύνθεση). Με το πέρασμα του χρόνου και καθώς δημιουργούνταν περισσότερα λιμναία και στη συνέχεια ποτάμια ιζήματα πάνω από την τύρφη, αυτή συμπιέστηκε από το βάρος των υπερκείμενων και δημιουργήθηκαν τα λιγνιτικά στρώματα. Οι έντονες τεκτονικές πιέσεις που επικράτησαν στην περιοχή λόγω της διάνοιξης του Κορινθιακού κόλπου οδήγησαν τα στρώματα αυτά να αποκτήσουν μεγάλες κλίσεις, να ανυψωθούν σε μερικά σημεία και να εκτεθούν στην επιφάνεια.
Σε αργίλους που παρεμβάλλονται μέσα στη λιγνιτική ακολουθία βρέθηκαν πλούσια απολιθώματα φύλλων. Η μελέτη τους αποκάλυψε ότι κατά την διάρκεια του Α. Μειοκαίνου-Κ. Πλειοκαίνου στην περιοχή υπήρχε ένα έλος με δενδρώδη βλάστηση, κυρίως κωνοφόρων αλλά και πολλών αγγειόσπερμων φυτών (ανθοφόρα). Φανταστείτε ένα καταπράσινο δάσος με πεύκα, δάφνες, σημύδες, φτελιές, βελανιδιές, πλατάνια και διάφορα πολύχρωμα ανθοφόρα φυτά με προγονικές μορφές των σημερινών ειδών που είναι πια εξαφανισμένα. Μάλιστα η επιστημονική έρευνα έφερε στο φως την ύπαρξη στην περιοχή ενός ιδιαίτερου εξαφανισμένου σήμερα είδους γυμνόσπερμου κυπαρισσοειδούς, του Glyptostrobus europaeus.
Βιοποικιλότητα
Η ορνιθοπανίδα της περιοχής παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και περιλαμβάνει πτηνά όπως ο Χρυσαετός (Aquila chrysaetos), και ο Μπούφος (Bubo bubo).
